تشخیص در ارتودنسی

تشخیص به معنای تعیین و مشخص نمودن ماهیت یک بیماری می باشد در ارتودنسی آنچه به عنوان بیماری شناخته می شود یک به هم ریختگی یا عدم هماهنگی دندان ها می باشد که اگر چه بیماری نیست ولی متخصص ارتودنسی ( دکتر ارتودنسی ) می داند باعث مشکلات زیبایی و جویدنی می شود که می تواند آن را به صورت یک مشکل ناتوان کننده عنوان سازد

به منظور تعیین ویژگی های ناتوان کننده مشکلات ارتودنسی لازم است وضعیت صحیح شناخته شود درک این مساله برای متخصص ارتودنسی ( دکتر ارتودنسی ) ضروری است که وضعیت صحیح در طبیعت یک محدوده می باشد و وضعیت نرمال یا طبیعی یک نقطه نیست ( افراد با مشخصات متفاوت می توانند در محدوده طبیعی و بدون مشکل ارتودنسی قرار گیرند )

از نقطه نظر زیبایی متخصص ارتودنسی ( دکتر ارتودنسی ) در گذشته اساس تشخیص خود را بر مبنای اندازه گیریهای رادیولوژی قرار می دادند که در دهه های گذشته از نمونه های جمعیتی نامشخص بوده اند به دست آمده است مقدار عددی مطلق اندازه ها القا کننده درمان نمی باشد  بلکه تفسیر دقیق این داده ها و تمام اطلاعات به دست آمده از معاینه کلینیکی ارتودنسی و سایر مدارک درمانی بیمار است که بیان گر مسیری برای نیل به طرح درمان صحیح ارتودنسی می باشد 

در ارتودنسی به منظور نیل به یک تشخیص صحیح بیمار به عنوان یک مجموعه و به طور کلی مورد ارزیابی قرار می گیرد هر فاکتوری که ممکن است جزئی از علت مشکل یا در آن دخیل باشد یا اینکه درمان ارتودنسی را تحت تاثیر قرار دهد مورد بررسی قرار گیرد متخصص ارتودنسی ( دکتر ارتودنسی ) در این روش اطلاعات را از طریق تاریخچه پزشکی و دندانپزشکی معاینه کلینیکی و مدارک که شامل قالب ها و عکس ها و رادیوگرافی می باشد جمع آوری می کند

تشخیص و لیست مشکلات مبنا و اساس اهداف درمان ارتودنسی می باشد و طرح درمان ارتودنسی که متعاقب آن ارائه می شود به طور اختصاصی منطبق با نیازهای هر بیمار است متخصص ارتودنسی ( دکتر ارتودنسی ) باید تلاش کند که از قرار دادن همه بیماران در یک طبقه و گروه خاص اجتناب کند چرا که در این روش تشخیص ساده انگاشته شده و منجر به اتخاذ درمان های استاندارد شده مشخصی برای همه بیماران می گردد

متخصص ارتودنسی ( دکتر ارتودنسی ) می داند از دیدگاه اهداف درمانی ارتودنسی یک یا چند طرح درمان مختلف را می توان تعیین کرد به نحوی که هر کدام اساسا به سازمان دهی توالی شیوه ها و روش هایی که برای نیل به اهداف مطلوب مورد نیاز است کمک می نماید رضایت آگاهانه بیمار ارتودنسی که مشتمل بر توصیف مزایا معایب و خطرات هر کدام از طرح درمان ها م باشد در نهایت تعیین کننده انتخاب درمانی نهایی است 

متخصص ارتودنسی ( دکتر ارتودنسی ) مجبور است در محدودیت و الزامات خاصی که توسط عوامل مختلف ایجاد می شود عمل نماید محدوده بافت نرم فقط امکان مقدار خاصی تصحیح را فراهم می سازد در موارد نیاز به حرکات عمده ارتودنسی ممکن است از سایر انتخاب های درمانی مانند جراحی استفاده شود که اگر چه این روش توانایی ایجاد حرکات وسیع تری را دارد ولی این توانایی باز هم توسط محدوده بافت نرم محدود می گردد در کل با توجه به کلیه محدودیت ها هدف نهایی در ارتودنسی نیل به بهترین تعادل زیبایی دندانی فکی می باشد

www.drsadreddini.ir